بررسی فراوانی نسبی دلیریوم در بخش های مختلف بیمارستان شهدای کارگر یزد

مقدمه: دلیریوم، اختلالی حاد و گذرا در عملکرد مغز است. دلیریوم در بیماران بستری در بیمارستان خصوصاً پس از اعمال جراحی به وفور دیده می شود، لیکن درصد بالایی از موارد، بدون تشخیص و درمان مانده و دچار پیامدهای بعدی می گردند. با توجه به این موضوع، هدف این مطالعه، بررسی فراوانی نسبی دلیریوم در بخش های ارتوپدی، جراحی، زنان، داخلی و icu است. روش بررسی: این مطالعه توصیفی- مقطعی بر روی 256 بیمار بستری در بخش های جراحی، ارتوپدی، زنان، داخلی و icu در بیمارستان شهدای کارگر یزد در سال 1394، با استفاده از پرسشنامه icu-cam انجام شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی کای اسکوآر و fisher exact test تجزیه تحلیل شدند. نتایج: نتایج این مطالعه نشان داد که مجموعاً 8/14 درصد بیماران مورد بررسی دلیریوم داشتند؛ در بخش داخلی 15 نفر (8/26)، جراحی 4 نفر (8 درصد)، ارتوپدی 5 نفر (10 درصد) و در بخش icu 14 نفر (28 درصد) دلیریوم مشاهده شد و در بخش زنان نیز هیچ موردی از دلیریوم مشاهده نشد. در بیماران با جراحی ماژور 1/11 درصد (2 مورد) و با جراحی مینور 1/7 درصد (8 مورد) دلیریوم مشاهده شد. در بیماران با بیماری زمینه ای و اعصاب و روان فراوانی نسبی دلیریوم بیشتر بود. دلیریوم با جنس رابطه معنی داری نداشت. بیشترین فراوانی نسبی دلیریوم در گروه سنی 94-65 سال مشاهده شد. بیماران با سن بالا، همراه با بیماری زمینه ای مثل دیابت، htn، بیماری های قلبی و بیماری های اعصاب و روان، آسیب پذیری بیشتری داشتند و بیشترین میزان بروز دلیریوم در روزهای دوم و سوم بستری بود. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه حاکی از شیوع بالای  دلیریوم در بخش های مورد مطالعه بود. شیوع در بیماران با بیماری زمینه ای و اعصاب و روان، فراوانی بیشتری را نشان داد.